LIFE
Άφησαν πίσω τους τα Χανιά, αλλά πήραν μαζί τους την Κρητική κουζίνα. Ταξίδεψαν στην… άλλη άκρη της γης και… κατάφεραν το ακατόρθωτο. Έμαθαν τους Βιετναμέζους, να τρώνε Ελληνικά πιάτα, από σουβλάκι μέχρι… Κρητικές παραδοσιακές συνταγές. Το πως έγιναν όλα αυτά και ποια είναι τα πρόσωπα που κρύβονται πίσω από αυτή την Ελληνική επιτυχία, τα βρίσκει κάποιος στο free press περιοδικό In Town της Αγγελικής Χαραλαμπάκη. Παρακάτω, πέραν της συνέντευξης με όλες τις λεπτομέρειες του εγχειρήματος, θα βρείτε κι ένα βίντεο, που υπογράφουν η δημοσιογράφος Βίκυ Παπαδογιάννακη και ο εικονολήπτης Αντώνης Ιγγλεζάκης για λογαριασμό της ΚΡΗΤΗ Tv, όπου οι… πρωταγωνιστές αυτής της υπέροχης ιστορίας, μας αποκαλύπτουν τα μυστικά του εγχειρήματος τους…
Χρήστος & Μαρία
Οι Χανιώτες που έκαναν τους Βιετναμέζους να λατρέψουν την Ελληνική κουζίνα…
Αφού πέρασαν τις διακοπές τους εκεί και μαγεύτηκαν από την ομορφιά του τόπου, την τεράστια ιστορία του και την αυθεντικότητα των ανθρώπων, ο Χρήστος και η Μαρία, επιστρέφουν και ζουν εδώ και πέντε χρόνια το όνειρο τους, στο μακρινό Βιετνάμ..
Σε μία περίοδο της ζωής τους που αναζητούσαν μία διέξοδο από την Ελλάδα της κρίσης, το Βιετνάμ ήταν ένα ασφαλές μέρος, ιδιαίτερα ανεπτυγμένο, στο οποίο πίστεψαν ότι θα μπορούσαν να δραστηριοποιηθούν επαγγελματικά με επιτυχία.
«Aποφασίσαμε (μεταξύ σοβαρού κι αστείου) να ανοίξουμε ένα μικρό ελληνικό εστιατόριο με τρία τραπέζια. Στο παρελθόν εργαζόμασταν στον κλάδο της εστίασης, οπότε ανοίξαμε ένα μικρό μαγαζί γιατί πρώτον θέλαμε να δούμε τις δυνάμεις μας και δεύτερον για να μειώσουμε το ρίσκο. Έτσι, λοιπόν γεννήθηκε το Greek mini restaurant ή αλλιώς Hylap (χιλαπ) που σημαίνει Ελλάδα στα βιετναμέζικα. Αυτή λοιπόν ήταν η αιτία που μείναμε στο Βιετνάμ», αναφέρει η Μαρία, ενώ θυμάται με νοσταλγία, τις πρώτες ημέρες στο Βιετνάμ, τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν με το Χρήστο και το πρώτο μαγαζί, το οποίο ο κόσμος αγκάλιασε αμέσως.
Ήταν λοιπόν το 2012, όταν η Μαρία και ο Χρήστος ανακοίνωσαν στους δικούς τους ότι θα μετακομίσουν στο Βιετνάμ και θα ξεκινήσουν τη ζωή τους από το μηδέν.
Η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετώπισαν και αντιμετωπίζουν μέχρι σήμερα, δεν είναι σε καμία περίπτωση (όπως μπορεί να φαντάζεται κανείς) η ξενοφοβία των ντόπιων ή η δυσκολία στη δημιουργία σχέσεων εμπιστοσύνης, καθώς οι Βιετναμέζοι είναι άνθρωποι αυθεντικοί και αγαπούν τις διαφορετικές κουλτούρες. Το βασικό πρόβλημα είναι η επικοινωνία καθώς οι ντόπιοι είναι άνθρωποι χαμηλού μορφωτικού επιπέδου, δεν μιλούν Αγγλικά και έτσι πρέπει να είτε να μάθει κανείς Βιετναμέζικα είτε να βρει έναν… άλλο τρόπο επικοινωνίας.
Σε ότι έχει να κάνει με την προσαρμογή “η διαφορά κουλτούρας μεταξύ Ελλάδας και Βιετνάμ, την κάνουν λίγο δύσκολη, είναι η αλήθεια. Αν σε αυτό το σημείο προσθέσω και την αναπόφευκτη νοσταλγία για την πατρίδα, υπάρχουν ακόμα στιγμές που η απόλυτη προσαρμογή φαντάζει άπιαστο όνειρο”, αναφέρει η Μαρία.
Διαδικαστικά, τα πράγματα στο Βιετνάμ είναι πολύ πιο απλά απ’ ότι στην Ελλάδα. «Δεν υπάρχει τόση γραφειοκρατία εδώ, οπότε το μόνο απαραίτητο είναι να βρεις έναν ντόπιο ο οποίος θα μιλάει αγγλικά για να σε βοηθήσει με τις απαιτούμενες διαδικασίες. Αν λύσεις αυτό το θέμα της… συνεννόησης, μια επιχείρηση μπορεί να λειτουργήσει μέσα σε λίγες μόλις ημέρες. Σε ότι αφορά τα κατασκευαστικά, εμείς στα μαγαζιά μας αφιερώνουμε πάρα πολύ χρόνο και προσωπική εργασία, καθώς διαμορφώνουμε μόνοι μας τους χώρους και ασχολούμαστε οι ίδιοι με τη διακόσμησή τους «, τονίζει η Μαρία.
Το κομμάτι επικοινωνία που ήταν και το μεγαλύτερο εμπόδιο που συνάντησαν, το έλυσαν κι αυτό με το δικό τους τρόπο! “Αυτοδιδαχθήκαμε Βιετναμέζικα, ώστε να μπορούμε να συνεννοηθούμε και να δουλεύουμε με τους ντόπιους. Παρόλα αυτά, η τεράστια διαφορά κουλτούρας ορισμένες φορές εξακολουθεί να δημιουργεί προβλήματα.
Όσο για τις πρώτες ύλες, η προμήθειά τους αποδείχτηκε «δύσκολο σπορ». Επίσης εξίσου σημαντικό θέμα είναι η μη εύρεση προϊόντων για ελληνική κουζίνα (όπως ελαιόλαδο, φέτα, ρίγανη, ελιές, κλπ…).
Το να κρατάς τις παραδόσεις του τόπου σου σε μια χώρα τόσο μακρινή και… διαφορετική, δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα. Παρόλα αυτά “τις Ελληνικές γιορτές τις τιμάμε και με το παραπάνω στο Βιετνάμ, καθώς στα εστιατόριά μας, μαγειρεύουμε παραδοσιακά φαγητά και σε περιπτώσεις που φίλοι Έλληνες έρχονται να μας επισκεφθούν σουβλίζουμε ακόμα και αρνί, φτιάχνουμε πιλάφι κλπ»…
Η Μαρία δυσκολεύεται να ξεχωρίσει κάποια θετικά χαρακτηριστικά για το Βιετνάμ, καθώς όπως αναφέρει, αυτή η χώρα έχει ελάχιστα αρνητικά. “Αν έπρεπε να απομονώσω κάποια θετικά, σίγουρα θα έλεγα ότι το Βιετνάμ είναι μία ασφαλής χώρα, όμορφη και τουριστικά αναπτυσσόμενη που προσφέρει ευκαιρίες επαγγελματικής δραστηριότητας χωρίς να μαστίζεται από υπερβολική γραφειοκρατία και άρα ενδείκνυται για επιχειρηματικά ανοίγματα. Ακόμη, η σχέση ποιότητας τιμής στις συναλλαγές της καθημερινότητας είναι ικανοποιητική, ενώ ακόμη και το κλίμα, ειδικά για όσους προέρχονται από μεσογειακές χώρες, είναι ευχάριστο, ζεστό και με ήπιες βροχές .”
Στα αρνητικά του Βιετνάμ, η Μαρία συγκαταλέγει την κακή οδηγική συμπεριφορά, την έλλειψη περιβαλλοντικής παιδείας και την κακή ποιότητα στην παροχή υπηρεσιών, πράγμα που όμως σταδιακά βελτιώνονται καθώς το Βιετνάμ αναπτύσσεται ραγδαία.
Η Μαρία και ο Χρήστος έχουν καταφέρει να φτιάξουν ένα καλό όνομα στο Βιετνάμ, καθώς μέχρι σήμερα έχουν ανοίξει πέντε εστιατόρια που όλα κέρδισαν την εμπιστοσύνη των ντόπιων.
Τα εστιατόριά τους που σερβίρουν πιάτα αποκλειστικά από την ελληνική κουζίνα είναι:
Το 1ο «Greek mini restaurant» ή » Hylap»,
Το 2ο «The Greeks»,
Το 3ο «πita.gr» (με το ελληνικό π=3,14),
Το 4ο » MIX» στην πόλη Να Τρανγκ,
Και το 5ο «MIX» στην πόλη Χόι Αν
Όνειρο της Μαρίας και του Χρήστου -εκτός από το να κάνουν πολλά ταξίδια- είναι η επιστροφή στην Ελλάδα και στα Χανιά, την πόλη που αγαπούν, νοσταλγούν και πάντα θα έχουν στη καρδιά τους.
