LIFE
Απόψεις για το Στρατόπεδο Μαρκοπούλου και τα σενάρια «παραχώρησης» του, μετά και την πρόσφατη πρόταση «Καμμένου», έχουν διατυπωθεί πολλές. Άλλες ρεαλιστικές, άλλες τεκμηριωμένες και άλλες Έωλες και θυμικές…
Το τελευταίο χαρακτηριστικό, επιβάλλεται να εξαλειφθεί, στην όποια απόφαση τελικώς ληφθεί από τους φορείς των Χανίων. Προφανέστατα, δεν είναι η πλέον συμφέρουσα πρόταση, το να δίνεις 80.000 ευρώ σε ετήσια βάση, από εκεί που χρόνια τώρα διεκδικούσες την «παραχώρηση», ακόμη και ως έννοιες , είναι μη ταυτόσημες. Αυτό είναι αληθές.
Αληθές είναι και κάτι ακόμη: Πως πλέον, υπό την εποπτεία των δανειστών και με τη μέγκενη της «αξιοποίησης» της Δημόσιας Περιουσίας από αυτούς, δύσκολα κάποιος υπουργός ή κυβέρνηση, γαλάζια, πράσινη ή ροζ, θα μπορούσε (ή μπορεί) να πει «πάρτε το τσάμπα δικό σας». Ακόμη και να το ήθελαν, κάπου στις… υπογραφές των συμβάσεων παραχώρησης, η «δουλειά» είναι πάρα πολύ πιθανό να… σκάλωνε!
Δεν θα προχωρήσω σε αναλύσεις βαθυστόχαστες διότι αυτό έχει γίνει από πάρα πολλούς τα τελευταία 24ωρα, άλλες φορές με επιτυχία και άλλες πάλι όχι.
Στέκομαι ωστόσο στην αδιαμφισβήτητη και αδήριτη ανάγκη, να υπάρξει λύση.
Προσωπικά είμαι φύση αντίθετος με κάτι που όλα αυτά τα χρόνια μας παραμύθιαζαν πως μπορούν να συντρέξουν οι λόγοι (και οι συνθήκες) για να μας το παραχωρήσουν, να μας το μεταβιβάσουν δηλαδή για καμιά 100αριά χρόνια ΔΩΡΕΑΝ (μόνο έτσι μπορεί να ισχύσει ο όρος παραχώρηση) και τώρα μας ζητούν ΕΝΟΙΚΙΟ και μάλιστα ΤΣΟΥΧΤΕΡΟ.
Παράλληλα όμως — και εμπειρικά — μπορώ να διακρίνω πως αυτή η πρόταση, είναι μάλλον και η τελευταία που μπορεί να δρομολογήσει σημαντικές και άμεσες εξελίξεις, σ’ ένα θέμα που αραχνιάζει στο… χρονοντούλαπο!
Όχι ΞΕΚΑΘΑΡΑ δεν μου αρέσει αλλά πιθανότατα, η πρόταση «Καμμένου», δεν ξέρω αν αποτελεί ευκαιρία αλλά μάλλον είναι ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ.
Φιλικά και Πάντα Καλοπροαίρετα
«Ο Κύριος Έπαρχος»
