LIFE
Μεγαλώνεις, ζεις με ανθρώπους που ενώ δεν σε συνδέει κανένας απολύτως δεσμός αίματος, νιώθεις πως στις φλέβες σου κυλά τελικά το ίδιο ακριβώς «υλικό»!!!
Κι όμως, αυτός ο Κερατάς ο χάρος δε χαμπαριάζει, ούτε φιλίες, ούτε οικογένειες, ούτε νιάτα, ούτε όλα αυτά τα σημαντικά που αφήνει «πίσω» του, ένας χαμός…
Δεν θα μπω σε βαθιές αναλύσεις, δυστυχώς όλοι μας νομοτελειακά κάποια στιγμή, βιώνουμε την οδύνη μιας απώλειας.
Είναι όμως η φύση μας τέτοια, που επιβάλλει με το δικό της τρόπο τη… συνέχεια, η ζωή όπως κι αν εξελιχθούν τα πράγματα, συνεχίζεται!
Είναι από τις σπάνιες φορές, που το «μέσα» μου, με αναγκάζει να το «μεταφέρω» έξω δημόσια, μπορεί και για προσωπική αποσυμπίεση, συγχωρήστε με…
Δυστυχώς σήμερα, δεν μπορώ να γράψω κάτι διαφορετικό, οτιδήποτε άλλο μου μοιάζει λιγότερο σημαντικό, ενώ η πραγματικότητα σίγουρα μπορεί να είναι διαφορετική…
Χωρίς πολλά, πολλά λοιπόν: Αντίο Κωστή μου, Αντίο αδερφέ μου…
Καλό σου ταξίδι αγαπημένε μου παιδικέ φίλε, ούτως ή άλλως για πολλά χρόνια, τα ταξίδια της θάλασσας, ήταν αυτά που σε γέμιζαν με ζωή!
Αντίο…
Ο Αδερφικός σου Φίλος,
Θανάσης
