LIFE
Του Ανδρέα Σπανουδάκη
Σοκάρουν οι καταγγελίες του πρώην Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης Λέανδρου Ρακιντζή με αφορμή την πρόσφατη φονική πυρκαγιά στην Ανατολική Αττική: «Προσπάθησα να κατεδαφίσω τα αυθαίρετα του Σχοινιά, έχει τελεσιδικήσει εδώ και 20 χρόνια το Πρωτόκολλο και μόλις τώρα κατεδαφίστηκαν τα τρία από τα επτά αυθαίρετα. Με ειδική νομοθεσία, η Βουλή σε ένα καλοκαίρι ψήφισε την ΑΝΑΣΤΟΛΗ!!!! των κατεδαφίσεων. Είναι το ΠΕΛΑΤΕΙΑΚΟ!!! κράτος, δυστυχώς, που δίνει άδειες λειτουργίας σε ταβέρνες και κέντρα διασκέδασης. Όταν είναι από το 1996 το Πρωτόκολλο τελεσίδικο, σημαίνει ότι έχει περάσει όλα τα στάδια και ξαφνικά το αναστέλλεις με μία διάταξη επειδή έτυχε να ξέρεις τον ταβερνιάρη. Δεν υπάρχει κράτος».
Εμείς συμπληρώνουμε : Κράτος παρωδία, κράτος καρικατούρα.
Στον αντίποδα των παραπάνω: «Η τραγωδία στο Μάτι, στην Μάνδρα, στην Ηλεία και όλες όσες έχουμε ζήσει θα μπορούσαν να έχουν αποτραπεί αν είχε ολοκληρωθεί και εφαρμοσθεί ο χωροταξικός και πολεοδομικός σχεδιασμός» δήλωσε σε συνέντευξή του ο υπουργός Υποδομών και Μεταφορών, Χρήστος Σπίρτζης και διαμηνύει: «Το έγκλημα δεκαετιών ολόκληρων -διότι περί εγκλήματος πρόκειται- δεν θα συνεχιστεί».
Ο σημερινός υπουργός Υποδομών, κ. Χρήστος Σπίρτζης, όταν ήταν πρόεδρος του ΤΕΕ έδινε… οδηγίες πώς θα νομιμοποιηθεί ένα ακίνητο στο Μάτι (υπάρχει σχετικό ντοκουμέντο).
Σε ένδειξη σεβασμού και εκτίμησης (;;;;;) προς το πρόσωπο του κ. υπουργού ΔΕΝ θα του πω ότι λέει ΠΑΠΑΡΙΕΣ!!! Εξ’ άλλου και αυτός ο χαρακτηρισμός για τα amoral πολιτικά πρόσωπα ωχριά μπροστά στον αρριβισμό τους να κρατηθούν στις καρέκλες τους.
Επειδή όμως όταν ένα πρόσωπο που ιδιωτεύει ή πολιτεύεται λέει ΠΑΠΑΡΙΕΣ δηλαδή είναι… αναξιόπιστο και επειδή οι ΠΑΠΑΡΟΛΟΓΙΕΣ δηλαδή λόγια του…πέους «ευδοκιμούν» στο δημόσιο λόγο το ψάξαμε και βρήκαμε τη… ρίζα της λέξης. Γαργαλιστική μεν, αλλά…. ακριβής χαρακτηριστικά, που δεν αφήνει κανένα περιθώριο παρερμηνείας.
Η παπαριά είναι ένα δέντρο σαν την αχλαδιά μόνο που δεν κάνει αχλάδια. Ανήκει στην οικογένεια των Papariae στην οποία ανήκει η παπάγια και το αγγούρι. Πρόκειται για δέντρο της ερήμου το οποίο προστατεύει τον καρπό του με πολλά τριχίδια. Με αυτή την μέθοδο τα διάφορα πουλιά-θηρευτές δεν πλησιάζουν. Ο καρπός του εν λόγω δέντρου (παπάρι) παρατηρείται έντονα μετά το 15ο έτος της ηλικίας του. Ακόμα τα παπάρια είναι πολύ ευαίσθητα σε πιέσεις. Μπορεί εύκολα να πρηστεί λόγω μεταβολών του περιβάλλοντος στη θερμοκρασία, το pH, και την υγρασία. Προτιμούν να αφεθούν σε ηρεμία και μετά από μια μικρή αύξηση θερμοκρασίας που προκαλείται από μικροερεθίσματα εκτοξεύονται τα σπόρια που μεταφέρονται στο άνθος με τον άνεμο (ανεμογκάστρι).
Τα δέντρα παπαριές τυγχάνουν μεγάλου σεβασμού στις μέρες μας στην Ελλάδα, αφού πάντα οι Έλληνες τα θυμούνται στην καθημερινή ζωή τους:
-Είτε ως απάντηση σε «βαθυστόχαστο» σχόλιο : «παπαριές ».
-Ως μεγάλη «ένδειξη προσφοράς και αλληλεγγύης» είναι η προσφορά παπαριών: «Πάρε τα παπάρια μου».
-Για οτιδήποτε τυγχάνει «μεγίστης σημασίας» το γράφουμε «στα παπάρια μας».
-Για άτομα που κάνουν «βαρυσήμαντες δηλώσεις» ή «πράττουν εξίσου σημαντικά έργα«, υπάρχει το «αυτός λέει παπαριές» ή «κάνει παπαριές».
-Σπανιότερα χρησιμοποιείται η μέτρηση παπαριών για ερευνητικούς λόγους « Μέτρησέ μου τα παπάρια».
Για αυτό το λόγο στην Ελλάδα οι Very Important Persons, όπως οι πολιτικοί, ορίζονται ως «παπάρες» δηλαδή αναξιόπιστοι.Το φυτό αυτό αναγνωρίζεται και τιμάται τόσο πολύ στη χώρα μας, ώστε κοσμεί όλα τα υπουργικά γραφεία, τις αίθουσες συσκέψεων, τη Βουλή. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι σήμερα το δημοφιλές αυτό φυτό και οι καρποί του αποτελούν το σήμα κατατεθέν των ελληνικών κυβερνήσεων, των κυβερνητικών πολιτικών διαχρονικά αλλά και της Δημοκρατίας που απολαμβάνουν οι πολίτες της χώρας!
