LIFE
Του Ανδρέα Σπανουδάκη
Σύμφωνα με τον κ. Βάμβουκα: «Τον Βλαχάκη ενδιέφερε κατά τη γνώμη μου η προσωπική του προβολή. Του είχα δείξει εμπιστοσύνη όμως οι σχέσεις μας είναι αλήθεια ότι είχαν διαταραχθεί το τελευταίο χρονικό διάστημα».
Σε ότι αφορά την παραίτηση της πρώην αντιδημάρχου Πολιτισμού, Βαρβάρας Περράκη ο Δήμαρχος Χανίων ισχυρίστηκε ότι «οι σχέσεις μου με την κα. Περράκη ήταν καλές. Η ίδια προφασίστηκε κάποιους προσωπικούς λόγους για την παραίτησή της»
Σύμφωνα με τον κ. Βλαχάκη: «Από πότε η προσωπική προβολή γίνεται μέσα από τις συγκρούσεις; Ποιος έχει εκτεθεί περισσότερο πολιτικά σε αυτή τη δημοτική Αρχή με τις αποφάσεις του να τα βάλει με τα συμφέροντα, να επιβάλλει την κανονιστική για τον κοινόχρηστο χώρο στο Δήμο, να συγκρουστεί για τα τραπεζοκαθίσματα και τα σκιάδια στο Ενετικό Λιμάνι;
Όλες τις μάχες και τις συγκρούσεις που χρειάστηκε να δώσω κατά την διάρκεια της θητείας μου τις άντεξα, αυτό που δεν άντεξα και δήλωσα την παραίτηση μου ήταν η εκ των έσω υπονόμευση και απαξίωση των προσπαθειών μου, στη μάχη που έδωσα ενάντια στα συμφέροντα των Δημοτικών Αναψυκτηρίων.»
Δεν θα αναφερθώ στο πολιτικό σκέλος των παραιτήσεων. Εξάλλου παρόμοια γεγονότα απρόσμενα έρχονται, απρόσμενα παρέρχονται! Η παραίτηση, όμως αυτή καθ΄εαυτή, του ίδιου και της κ. Περράκη είναι το τεκμήριο της πολιτικής εντιμότητάς τους και όσων εμπλέκονται στο δημόσιο βίο και επιλέγουν τον «δρόμο» της αξιοπρέπειας, του αυτοσεβασμού και της αυτοεκτίμησης.
Σε μια κοινωνία με διαχρονικά αστόχευτη και τυχάρπαστη πολιτική που ασκούν τυχάρπαστοι πολιτικοί, που σίγουρα δεν βελτιώνει τη ζωή των πολιτών της, παρόμοιες ενέργειες στοιχειοθετούν αξίες παραγωγικές και κεφαλαιουχικές, γνήσιου δημοκρατικού και δημιουργικού παλμού, και αδήριτης ανάγκης σ΄ένα τροπο που τον κατευθύνει η αυτοπειθαρχία. Μόνο και μόνο προς επίτευξη μιας αδιαμφισβήτητης κατάφασης σκέψεων και συναισθημάτων. Μόνο και μόνο προς εκπλήρωση μιας βαθύτατης εσωτερικής ανάγκης. Η σπουδαιότητα παρόμοιων ενεργειών καταγράφει πλήρως και την εκφραστική τους αξία:
«Αναστηλώνουν» τις ελπίδες μας και μας ενθαρρύνουν ηθικά και αξιακά.
Ας απαριθμήσουμε τις σταθερές συντεταγμένες για τον «εντοπισμό» τους και γι΄αυτά που μας δίδαξαν: Αδιάπτωτα σοβαροί και υπεύθυνοι, ασυμβίβαστοι και αδιάλλακτοι στην πίστη τους, στον ανθρωπισμό τους. Ανένδοτοι προ πάσης παραχωρήσεως από οπουδήποτε επιβαλλόμενες. Είναι πάντοτε και έναντι πάντων ανεπίληπτα ηθικοί και έντιμοι. Πλήρης αυτοσεβασμού, χωρίς έπαρση, ακλόνητοι έναντι κάθε πειρασμού καταπάτησης αλλότριων ιδεολογικών χώρων. Για όλ΄αυτά το έργο τους που επηρέασε το συλλογικό μας βίο, είναι αδιάβλητο, ύστατο στη σειρά αλλά όχι έσχατο σε σημασία.
Ακόμα, οι παραιτήσεις τους από τα Δημοτικά αξιώματά και από τον Συνδυασμό της πλειοψηφίας, ήταν η εκπλήρωση του αγωνιστικού τους χρέους όπως αυτοί το τάσσουν εις εαυτόν. Οι παραιτήσεις τους δεν ήταν τυχαίες, ούτε κερδοσκοπικές, αλλά πηγάζουν από μια βαθύτερη ανάγκη και υπακούουν σε ορισμένες αυστηρότατες και απαράβατες αρχές που συγχρονίζονται με τις αρχές του μοναστικού βίου και της ιερατικής προσήλωσης.
Απέδειξαν ότι η μαχητικότητά τους είναι έννοια απόλυτη, εκφρασμένη όμως όπως όλες οι έννοιες με την έμφυτη αίσθηση του μέτρου και της αυτογνωσίας. «Σιωπηλά και αθόρυβα» ήρθαν, «σιωπηλά και αθόρυβα» έφυγαν. Όπως αρμόζει σε ανθρώπους με ταπεινοφροσύνη, ευγενείς, σεμνούς μα και περήφανους.
Παρόμοιες ενέργειες - αυτό που πραγματεύεται η στήλη - μας επιτρέπουν κάθε ελπίδα και ευχή πως θα συμπαρασύρουν στο γενναίο ρυθμό τους, στον ανοδικό παλμό τους και στον δημιουργικό οίστρο τους, όλες τις λανθάνουσες και ληθαργούσες σήμερα ιδιότητες και ικανότητές μας. Μακρυά απο τον εκφυλισμό της πολιτικής, την ιδιοτέλεια, τον καιροσκοπισμό των τυχάρπαστων πολιτικών, των «ιδιοφυών κλόουν», που μας κατέστησαν, τις τελευταίες δεκαετίες, εξουθένωμα των εθνών.
Κατά των Πλάτωνα το ήθος και η ηθική συμπεριφορά των πολιτικών και η ενεργός ανάμιξή τους στην πολιτική, δικαιολογείται μόνο για να εμποδίσει τους ανάξιους και ανήθικους να πολιτεύονται. Και βέβαια η ανάμιξή τους στην πολιτική θα βασίζεται στην ανιδιοτέλεια και την αυτοθυσία. «Το ήθος της πόλης εξομοιώνεται με το ήθος των πολιτικών που την κυβερνούν» (Ισοκράτης).