Το ότι μιλάμε για ένα οδόστρωμα που, εξ’ ορισμού, δεν το λες ούτε καν υποφερτό, το αντιπαρέρχομαι καθώς, ούτε το πρώτο είναι, ούτε φυσικά το μόνο… Το ότι όμως σε κάθε στροφή σε περιμένει και μια super (επικίνδυνη!!!) έκπληξη, δεν μπορεί να μείνει ασχολίαστο, καθώς η συγκεκριμένη διαδρομή είναι μέρος της καθημερινότητας εκατοντάδων μικρών αθλητών και των γονιών τους φυσικά.
Ο λόγος για τη… μαγική διαδρομή των 150 μέτρων που οδηγούν από τον κεντρικό δρόμο (Βενζινάδικο Ψυλλάκη στον Κλαδισό) προς το Κλειστό Γυμναστήριο. Πραγματικά, δεν υπάρχουν λόγια!!!
Νάρκη Νο1: Με το που στρίψεις, στα 50 μέτρα και στη λωρίδα προς γυμναστήριο, ουυυυυπς!: Σκάμα, λακκούβα… κώνος! Τα κολλάς, καθότι σχεδόν πάντα κάποιος κινείται και στην απέναντι λωρίδα, ο οποίος σε κατάσταση σοκ περνάει ανάμεσα από εσένα, τον στάνταρ παρκαρισμένο δίπλα του και… τον κώνο, κάνοντας το σταυρό του που την «έβγαλε» και σήμερα. Σημειωτέον ότι ο ως άνω κώνος βρίσκεται εκεί κανένα δίμηνο και λίγο λέω!
Νάρκη Νο2: Εφόσον βγεις αλώβητος από την πρώτη δοκιμασία και καταφέρεις να συνεχίσεις, στα 50 μόλις μέτρα (ίσως και λιγότερα…) πιο πάνω, ουυυυυπς!!! Άλλη λακκούβα, νεότερη, χωρίς κώνο αυτή τη φορά και καταμεσής του δρόμου με μια ελαφρά… προτίμηση στη λωρίδα από γυμναστήριο προς Κλαδισό. Ύπουλος αντίπαλος! Σε περίπτωση που δεν την πάρεις χαμπάρι ή που, λόγω κίνησης, δεν έχεις επιλογή, το λιγότερο που μπορεί να πάθεις είναι να στραπατσάρεις από ελαφρώς έως αγρίως τα ελαστικά του συμβατικού σου οχήματος και να ταράξεις τα νεύρα τα δικά σου αλλά και του παιδιού που κατά 99% μεταφέρεις. Και προχωράς….
Νάρκη Νο3: Συγχαρητήρια! Σχεδόν έφτασες! Στα επόμενα 50μ στρίβεις δεξιά για τον προορισμό σου, αν μπορέσεις φυσικά… Δεξιά το γυμναστήριο αριστερά και επί 15 μέτρα (και επί 15 μέρες επίσης….), κατά μήκος του ήδη στενού και πολυσύχναστου οδοστρώματος, απλωμένα κλαδιά από το κούρεμα των γιγάντιων δέντρων μπροστά από κατοικία. Μα 15 μέρες; Ναι λέμε!!! 15 μέρες αμετακίνητα και επικίνδυνα!
Πέρα από την πλάκα κύριοι, ποιος ευθύνεται για το χάλι αυτών των 150 μέτρων; Το στενό οδηγεί σε γυμναστήριο. Εκατοντάδες παιδιά κινούνται καθημερινά σ’ ένα δρόμο πραγματικό ναρκοπέδιο.
Δυσκολεύομαι να πιστέψω πως ανάμεσα στους γονείς που εκτελούν σε καθημερινή βάση αυτό το «δρομολόγιο του τρόμου» δεν υπάρχει κανένας από αυτούς που λέμε «αρμόδιους».
Επισημαίνω δε ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των οδηγών που εκτελούν το συγκεκριμένο δρομολόγιο είναι γυναίκες και -*χωρίς ίχνος σεξισμού- αυτό το βρίσκω εξαιρετικά πιο αγχωτικό.
Ψιλοατυχήματα, γρατζουνιές και γκρίνιες είναι καθημερινά φαινόμενα, όχι όμως αρκετά για να αλλάξει κάτι.
Αναρωτιέμαι οπότε το αυτονόητο: πρέπει να έχουμε σοβαρό ατύχημα για να συμμαζευτεί το συγκεκριμένο οδόστρωμα και να επανέλθει έστω στην πρότερη, όχι άψογη αλλά ούτε και εξαιρετικά επικίνδυνη, κατάσταση;
Κύριοι «αρμόδιοι» επί των αθλητικών, λίγη ευαισθησία δεν βλάπτει. Εκατοντάδες παιδιά και γονείς παλεύουν καθημερινά σε δύσκολους οικονομικά καιρούς και μέσα σε όχι και τόσο… επαρκείς εγκαταστάσεις και τα καταφέρνουν να έρχονται ακόμη μετάλλια σ’ αυτή την πόλη. Μην τους διώχνετε με κάθε τρόπο!
Π.Π. (Πανταχού Παρόν)
* Το κείμενο το υπογράφει γυναίκα οδηγός…….
** Οι φωτογραφίες έχουν τραβηχτεί την Παρασκευή 7/4 και σε ώρα μη αιχμής (14:30μμ). Το τι γίνεται μέχρι το βράδυ κάθε «ακριβώς» και «και μισή» που… εκτελούνται τα εκατοντάδες μαζικά δρομολόγια, ούτε να το σκέφτεται κανείς!