LIFE
Εξ’ αρχής ξεκαθαρίζω πως για μια σειρά από λόγους, έχω πάψει εδώ και πάρα πολύ καιρό,ν’ ασχολούμαι, ως φίλαθλος, με το ποδόσφαιρο αν και στο παρελθόν υπήρξα λάτρης της στρογγυλής θεάς, κι επαγγελματικά προέρχομαι από το χώρο του αθλητικού ρεπορτάζ.
Το τελευταίο χρονικό διάστημα, δυστυχώς, ανακάλυψα πολλούς, επιπλέον λόγους, για να απομακρυνθώ ακόμη περισσότερο από το άθλημα, αν και κάτι τέτοιο, σίγουρα δεν μου προκάλεσε ποτέ ευχάριστα συναισθήματα.
Ο χώρος όμως «μπούκωσε», οι «λίγοι» έγιναν πολλοί και απέκτησαν «δύναμη» δυσανάλογη του «αναστήματος» τους. Για μια ακόμη φορά, μια ποδοσφαιρική αναμέτρηση που θα έπρεπε να είναι γιορτή, αλήθεια τι είχαν να χωρίσουν ο ΑΟΧ Κισαμικός και ΟΦΗ ακόμη δεν το έχω καταλάβει, κι όμως το κλίμα το περασμένο Σάββατο στα Περιβόλια, θύμιζε από νωρίς εμπόλεμη ζώνη και το «μπαμ» έγινε.
Το κακό, δεν το αποφύγαμε αν και η «ρίζα» του είναι γνωστή αλλά η αθλητική οικογένεια εθελοτυφλεί.
Γιατί…;
Υπάρχουν άνθρωποι που αγαπούν το ποδόσφαιρο, σε όλη την Ελλάδα και φυσικά στην Κρήτη. Υπάρχουν άνθρωποι που εγκατέλειψαν το «γήπεδο», σε όλη την Ελλάδα και προφανώς και στην Κρήτη, γιατί οι κερκίδες τα τελευταία χρόνια, πέραν από θερμοκέφαλους και χουλιγκάνια, γέμισαν και από κάτι περίεργους τύπους, τιμητές των πάντων που δεν θα έπρεπε να έχουν καμία θέση σε χώρους παραγωγής και προαγωγής της αθλητικής ιδέας.
Κρίμα και δυο φορές κρίμα γιατί δεν υπάρχει αχτίδα φωτός. Το ελληνικό ποδόσφαιρο μοιάζει σαν καταδικασμένο σε θάνατο, για την ακρίβεια σε… αργό θάνατο! Με τις ευλογίες πάντα εκείνων που υποτίθεται «επενδύουν» σε αυτό.
Φιλικά και Πάντα Καλοπροαίρετα
«Ο Κύριος Έπαρχος»