LIFE
Δύο ξεχωριστές φωνές, δύο τελείως διαφορετικές προσωπικότητες…
Η Κατερίνα Λιουδάκη και η Ελευθερία Χαχλαδάκη αποκαλύπτονται στο eparxies.gr και μιλούν για όσα τις εκφράζουν, όσα τις ενώνουν και τις χωρίζουν… και φυσικά για την κοινή τους αγάπη για το καλύτερο μουσικό ραδιόφωνο της πόλης…τον Max fm 100,2!
- Είχες σκεφτεί ποτέ ότι το ραδιόφωνο θα αποτελούσε δρόμο ζωής για σένα;
K:Το ραδιόφωνο ήταν πάντα όνειρο, επιδίωξη, στόχος….Για κάποιο λόγο ανέκαθεν ένιωθα ότι κάποια στιγμή θα οδηγηθώ εκεί. Ίσως και οι άλλοι που πάντα ακούγοντας τη φωνή μου με προέτρεπαν να το κάνω….Προέκυψε λοιπόν όταν επέστρεψα στην πόλη μου,4 και κάτι χρόνια πριν, με τις καλύτερες προδιαγραφές και ίσως στην ιδανικότερη στιγμή για να γίνει.
E: Πρακτικά είναι πολύ δύσκολο να προβλέψεις το δρόμο που θα ακολουθήσεις στη ζωή σου, ακριβώς γιατί η τελευταία είναι πολύ απρόβλεπτη και ανατρεπτική. Θεωρητικά…το ραδιόφωνο ήταν πάντα ένας δρόμος που με γοήτευε από την παιδική μου ηλικία. Το ξεκίνησα στα 17 μου, το σταμάτησα για να αφοσιωθώ στις σπουδές μου και όταν πλέον είχα στα χέρια μου το πτυχίο μου, είπα στον εαυτό μου «τώρα μπορείς να κάνεις αυτό που αγαπάς για όσο θα γεμίζει τη ψυχή σου». Το έκανα λοιπόν και συνεχίζω να το κάνω με αγάπη και απόλυτη συνειδητότητα στην επιλογή μου.
- Τι είναι αυτό που κρατάει ζωντανή την αγάπη σου γι’αυτό το μέσο και τι αυτό που το κάνει ξεχωριστό για’ σένα;
Κ:Η πρώτη απάντηση που μου έρχεται στο μυαλό είναι ξεκάθαρα οι ακροατές μου και η σχέση που έχω με αυτούς… Αυτή η μαγική επαφή και σχέση που μόνο το ραδιόφωνο μπορεί να σου προσφέρει.. εκεί που μέσα από τη μουσική και ακούγοντας μία φωνή μπορείς να μοιράζεσαι, να νιώθεις, να ζεις στιγμές….Δευτερευόντως σίγουρα η σχέση μου με τη μουσική και η αίσθηση ελευθερίας που νιώθω κάθε φόρα που βρίσκομαι στο στούντιο, απέναντι απ’ το μικρόφωνο.
E: Έχουν περάσει πολλά χρόνια από την πρώτη φορά που βρέθηκα πίσω από ένα μικρόφωνο (17 για την ακρίβεια). Τα τελευταία 10 χρόνια κάνω εκπομπή 3 ώρες την ημέρα και 6 ημέρες την εβδομάδα. Αντιλαμβάνεστε ότι στο πέρασμα αυτών των ετών πολλές δυσκολίες χτύπησαν και τη δική μου πόρτα, όπως συμβαίνει άλλωστε και με όλους τους ανθρώπους. Αυτό που εμένα προσωπικά μου δίνει δύναμη να ξυπνάω κάθε πρωί και να πηγαίνω στη δουλειά μου χαμογελώντας είναι η αγάπη του κόσμου και το δικό του χαμόγελο. Είναι ευλογία το να μπορείς να κάνεις έστω και έναν συνάνθρωπό σου να χαμογελάσει. Όσο καταφέρνω να φτιάχνω τις στιγμές ή την ημέρα των ανθρώπων μένει ζωντανή και η αγάπη μου για το μέσο.
Κατερίνα: Στέγη, αυτή είναι μια λέξη την οποία πολλές φορές την χρησιμοποιούμε αντί της λέξης σπίτι…έτσι ακριβώς θα χαρακτήριζα τον Max…σαν το δεύτερο σπίτι μου…!Είναι ο χώρος που ξεχνάω πραγματικά κάθε πρόβλημα, που είμαι ο εαυτός μου απόλυτα και που γεμίζω τις μπαταρίες μου.
Κατερίνα: Στέγη, αυτή είναι μια λέξη την οποία πολλές φορές την χρησιμοποιούμε αντί της λέξης σπίτι…έτσι ακριβώς θα χαρακτήριζα τον Max…σαν το δεύτερο σπίτι μου…!Είναι ο χώρος που ξεχνάω πραγματικά κάθε πρόβλημα, που είμαι ο εαυτός μου απόλυτα και που γεμίζω τις μπαταρίες μου!
- Γιατί επέλεξες σαν ραδιοφωνική στέγη σου τον Max fm;
K: Όπως ακριβώς το είπες…..στέγη! Καθώς αυτή είναι μια λέξη την οποία πολλές φορές την χρησιμοποιούμε αντί της λέξης σπίτι…έτσι ακριβώς θα χαρακτήριζα τον Max…σαν το δεύτερο σπίτι μου…!Είναι ο χώρος που ξεχνάω πραγματικά κάθε πρόβλημα, που είμαι ο εαυτός μου απόλυτα και που γεμίζω τις μπαταρίες μου όσο παράξενο και αν ακούγεται….!Αυτό είναι που έχει σημασία γι’ μένα και μετά τα υπόλοιπα!!Όσο για το αν τον επέλεξα…;Ίσως να με επέλεξε εκείνος και όχι εγώ. Ήταν κοινή μας απόφαση να «ζήσουμε ραδιοφωνικά μαζί» (…γέλια)!!
E: Ο MAX FM ήταν και παραμένει ένα ραδιόφωνο που αγαπάω επί της ουσίας. Ένας ζεστός χώρος, το δεύτερο σπίτι μου, μία μικρή οικογένεια με ανθρώπους που συνδημιουργείς, μία ουσιαστική παρέα που έχει ως βασικό της μέλημα το να περνάει καλά ο κόσμος. Η ιδεολογία του σταθμού συνάδει απόλυτα με την προσωπική μου ιδεολογία και αισθητική για τον τρόπο με τον οποίο επιθυμώ να κάνω τη δουλειά μου, οπότε ο MAX FM ήταν πολύ συνειδητή επιλογή για εμένα όπως το κάθε τι στη διαδρομή μου!
- Ποιο είναι το κομμάτι της προσωπικότητας σου που θεωρείς ότι αγαπάει ο κόσμος σε εσένα;
K: Αν μπορώ να μιλήσω εκ μέρους τους…νομίζω ό,τι αγαπούν και οι δικοί μου άνθρωποι σ’ μένα…την αυθεντικότητα, το χιούμορ και το να μοιράζομαι σκέψεις και συναισθήματα όπως ακριβώς τα έχω στο μυαλό μου….Αν και γνωρίζουν μόνο τη φωνή μου, μπορώ να διαβεβαιώσω τον καθένα ότι είμαι ο εαυτός μου και αυτά τα στοιχεία του χαρακτήρα μου δε θέλουν και πολύ προσπάθεια να περάσουν προς τα έξω ακόμα και αν εξωτερικεύονται μόνο με λέξεις και μέσα από τον ραδιοφωνικό αέρα.
E: Νομίζω ότι οι καταλληλότεροι άνθρωποι για να σας απαντήσουν σε αυτήν την ερώτηση είναι οι ακροατές μου. Προσπαθώντας να αποκωδικοποιήσω τα κατά καιρούς λεγόμενά τους, αυτό που τους έχει κερδίσει στην προσωπικότητά μου είναι αφενός η αλήθεια μου και ο ειλικρινής τρόπος με τον οποίο σχολιάζω τα δρώμενα και αφετέρου ο επαγγελματισμός με τον οποίο αντιμετωπίζω το καθημερινό ραντεβού μου μαζί τους. Στα δικά μου δεδομένα δεν χωράνε εκπτώσεις! Είμαι λάτρης της τελειότητας, την επιδιώκω πάντα για να μπορώ να σέβομαι πρώτα απ’ όλα τον εαυτό μου και κατ’ επέκταση τους ανθρώπους στους οποίους και απευθύνομαι.
Υπάρχει κάποιο τραγούδι που πιστεύεις ότι έχει γραφτεί ‘’γι ’σένα’’ ή αυτό δεν έχει γραφτεί ακόμα;
K: Δύσκολη απάντηση…Πώς να επιλέξεις ένα τραγούδι όταν η ζωή κάθε ανθρώπου έχει τόσο διαφορετικές στιγμές και τόσες εκφάνσεις; Υπάρχουν σίγουρα κάποια που με έχουν σημαδέψει όπως το ‘’θυμάμαι’’ του Νίκου Βέρτη που κάθε φορά ακούγοντας το νιώθω ακριβώς όπως την πρώτη φορά που το άκουσα και συνδέεται με έναν άνθρωπο που δεν ζει πια.. Γενικά όμως πιστεύω ότι ολόκληρη η ζωή μας είναι ένα μοναδικό τραγούδι για τον καθένα! Κάθε μέρα συμπληρώνουμε έναν καινούριο στοίχο, μία καινούρια νότα. Το τραγούδι της ζωής μου λοιπόν είναι ακόμα ημιτελές και το γράφω κάθε μέρα…
E: Μιλάτε με έναν άνθρωπο που ακούει μουσική κυριολεκτικά καθ’ όλη την διάρκεια της ημέρας…Είναι εξαιρετικά δύσκολο να σας απαντήσω μιας και τα τραγούδια που με εκφράζουν είναι πολλά. Τολμώ όμως να πω πως εκείνο που διαχρονικά με αγγίζει είναι το «εγώ μιλάω για δύναμη» σε μουσική της Δήμητρας Γαλάνη και σε στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου. Ό,τι υπάρχει στη ψυχή και στη σκέψη μου εκφράζεται στους εξαιρετικούς στίχους της κυρίας Νικολακοπούλου. Υγ. Αγαπάω ιδιαίτερα και ξεχωρίζω την επανεκτέλεσή του από την Ελεονώρα Ζουγανέλη και την Νατάσα Μποφίλιου.
Η… ΕΝΔΟΣΚΟΠΗΣΗ ΤΩΝ ΚΟΡΙΤΣΙΩΝ
- Ποια είναι τα τρία στοιχεία που αγαπάς στον εαυτό σου και τα τρία που θα επέλεγες να αλλάξεις;
K: Θα διάλεγα τον αυθορμητισμό, την αισιοδοξία και τον τρόπο που μετουσιώνω το κάθετί, ακόμα και όσα με πληγώνουν, σε ‘’καύσιμο’’ για να προχωρήσω και να γίνω καλύτερη. Αν άλλαζα κάτι, αν και θεωρώ ότι αυτό που είμαστε είναι συνάρτηση ακόμα και των ελαττωμάτων μας, θα άλλαζα την τελειομανία μου που ταλαιπωρεί και τους γύρω μου αρκετές φορές, την αυστηρότητα που έχω ,πρωτίστως ,απέναντι στον εαυτό μου και το ότι δεν μπορώ να κρατηθώ από το να λέω όσα σκέφτομαι μπορεί και σε στιγμές που δεν πρέπει!
E: Δύο στοιχεία που αγαπάω στον εαυτό μου είναι η εμμονή μου με την αλήθεια και το αίσθημα δικαιοσύνης και απονομής της που με διακατέχει, όπως επίσης και το χιούμορ μου. Θα άλλαζα τον απόλυτο τρόπο με τον οποίο ζω, λειτουργώ και αντιλαμβάνομαι τα πράγματα όπως επίσης και την ροπή μου στην μοναχικότητα. Στοιχείο που βιώνω σαν ελάττωμα και σαν προτέρημα μου, ταυτόχρονα, είναι η ευαισθησία μου. Ανάλογα την οπτική πάντα κάτι χάνω και κάτι κερδίζω από εκείνη!
- Τι απολαμβάνεις να κάνεις στον ελεύθερο σου χρόνο;
Κ:Όταν υπάρχει σίγουρα θα προσπαθήσω να περάσω χρόνο με τους αγαπημένους μου ανθρώπους κάνοντας οτιδήποτε εκτός ή εντός σπιτιού, κυρίως εκτός βέβαια γιατί και τόση ενέργεια κάπου πρέπει να τη διοχετεύσω…αλλιώς καήκαμε…(γέλια)!Επίσης παραδέχομαι ότι είμαι εθισμένη στις ξένες σειρές εδώ και αρκετά χρόνια… και για το τέλος αφήνω το χορό που υπάρχει κάθε μέρα στη ζωή μου, επιβεβλημένα θα έλεγα, τα τελευταία 8 χρόνια και δεν είναι πλέον χόμπι αλλά τρόπος ζωής.
E: Στον ελεύθερο μου χρόνο θα με βρείτε αγκαλιά με δεκάδες βιβλία, θα με βρείτε να παρακολουθώ μία καλή ταινία, να ακούω πολύ μουσική, να κάνω μία μακρινή βόλτα με το αυτοκίνητό μου, να γράφω, να πίνω έναν καλό καφέ και να κάνω όμορφες συζητήσεις με τους καλούς/ες και λιγοστούς/ες φίλους/ες μου ή παίζοντας ένα επιτραπέζιο μαζί τους.. Αναπνέω, ζω, ελπίζω και έχω πλέον την πεποίθηση πως σε αυτήν τη ζωή πρέπει να κάνουμε όλοι μας αδιαπραγμάτευτα ότι μας εκφράζει και μας γεμίζει χωρίς να μας επιβάλλεται κανένας!!!
Ελευθερία: Πιστεύω πολύ και στον Θεό και θεωρώ ότι πρέπει να συγχωρούμε τους άλλους για τα λάθη τους. Συγχωρώ όμως θα πει ξεχνάω και συνεχίζω τη ζωή μου μακριά από ότι ή όποιον με πλήγωσε.. μακριά από εκείνον που το σύστημα αξιών του δεν ταιριάζει με τη δική μου παιδεία και εσωτερική ηθική. Συγχωρώ όμως ΔΕΝ θα πει αποδέχομαι.
ΜΑΘΗΜΑΤΑ…ΖΩΗΣ!
Ποιο είναι το μεγαλύτερο μάθημα που έχεις πάρει ως τώρα στη ζωή σου και αποτελεί γι ’σένα σημείο αναφοράς;
K:Μάθημα για τη ζωή μας είναι αναμφίβολα και πράγματα που συνειδητά ούτε αντιλαμβανόμαστε πολλές φορές…Αυτό που σίγουρα με έχει σημαδέψει περισσότερο από οτιδήποτε και έχει αλλάξει τη ροή της ζωής μου είναι η απώλεια δικών μου ανθρώπων.Η ζωή κάποιες φορές έχει άλλα σχέδια…και καθώς έχω ‘’χάσει’’ αρκετούς ανθρώπους ως τώρα και έχοντας παλέψει πολύ με τους ‘’δαίμονες’’ μου, μπορώ με βεβαιότητα να πω ένα πράγμα που το ακολουθώ σαν φυλαχτό και με βοηθάει πάντα να προχωράω! Δεν επιλέγουμε πάντα όσα έρχονται στη ζωή μας, επιλέγουμε όμως ξεκάθαρα τον τρόπο που εμείς θα τα αντιμετωπίσουμε…Αυτό είναι το σημείο αναφοράς μου και δε νομίζω να αλλάξει καθώς, εύκολη ή δύσκολη, η ζωή μας είναι ΑΥΤΗ και πρέπει να πορευόμαστε με κάθε σελίδα της κάνοντας την αναπόσπαστο και ζωτικό κομμάτι για να γράψουμε την επόμενη.
E: Ένας πολύ σπουδαίος άνθρωπος τον οποίο και συμβουλεύομαι συχνά στη ζωή μου, μου είπε κάποτε «Ελευθερία κάθε άνθρωπος έχει το δικό του σύστημα αξιών το οποίο διαμορφώνεται από την οικογένειά του, την παιδεία του και την ηθική που κουβαλάει μέσα του από μόνος του.. μην περιμένεις λοιπόν από τους άλλους ανθρώπους να πράττουν με τον τρόπο που πράττεις εσύ πολύ απλά γιατί όλοι μας είμαστε διαφορετικοί» Αυτήν τη συμβουλή την σκέφτομαι κάθε φορά που νιώθω να πληγώνομαι από τους ανθρώπους. Ούτως ή άλλως πιστεύω πολύ και στον Θεό και θεωρώ ότι πρέπει να συγχωρούμε τους άλλους για τα λάθη τους. Συγχωρώ όμως θα πει ξεχνάω και συνεχίζω τη ζωή μου μακριά από ότι ή όποιον με πλήγωσε.. μακριά από εκείνον που το σύστημα αξιών του δεν ταιριάζει με τη δική μου παιδεία και εσωτερική ηθική. Συγχωρώ όμως ΔΕΝ θα πει αποδέχομαι. Συνεπώς το μεγαλύτερο μάθημα της ζωής μου στο οποίο και κατέληξα μετά από αρκετό πόνο είναι να απομακρύνω από τη ζωή μου, ψεύτες, υποκριτές και ανήθικους ανθρώπους ή ανθρώπους με χαρακτηριστικά που δεν ταιριάζουν στον τρόπο με τον οποίο μεγάλωσα και πορεύομαι εγώ. Ότι αποδεχόμαστε συνήθως επαναλαμβάνεται.. οπότε καλό είναι να φεύγουμε εγκαίρως από ανθρώπους και καταστάσεις που δεν ταιριάζουν με όσα είμαστε. Το μάθημα μου, συμβουλή μου για όλους σας.
Σε ποιο μέρος του κόσμου θα μπορούσες να δεις τον εαυτό σου να ζει και γιατί;
K:Αν και δε θα άλλαζα εύκολα την Ελλάδα, πρόσφατα ταξίδεψα στην Φλορεντία και αυτό που ένιωσα ήταν κάτι μοναδικό! Μαγεύτηκα από την ιστορία της και την τέχνη που αποτυπώνεται σε κάθε γωνιά της…είναι ένα ζωντανό μνημείο, ένας καμβάς που σε μεταφέρει σίγουρα σε άλλη εποχή! Η αύρα, η ομορφιά και η ενέργεια αυτής της πόλης σίγουρα θα με έκαναν να την επιλέξω και αν, όπως πολλοί πιστεύουν, οι άνθρωποι έχουμε προηγούμενες ζωές ,εγώ σίγουρα σε κάποια από αυτές ζούσα σε αυτήν την πόλη. Θα μπορούσα να μιλάω για ώρες…
E: Πιστεύω πως η Ελλάδα στο σύνολό της είναι μία υπέροχη χώρα με εξαιρετική ομορφιά και σπουδαία ιστορία. Πιστεύω επίσης πως είναι ευλογία το να μπορεί να ζει κανείς σε αυτή τη χώρα. Σίγουρα η νοοτροπία μας χρίζει βελτιώσεων και ίσως εάν εστιάζαμε στα λάθη μας να είμασταν καλύτερα σε αυτόν τον τόπο, όμως αυτή τη χώρα την θεωρώ ένα υπέροχο μέρος για να ζεις και να νιώθεις περήφανος για αυτό, οπότε βρίσκομαι εκεί ακριβώς που θα ήθελα να βρίσκομαι.
ΤΙ…. ΑΠΟΚΟΜΙΣΑΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ «ΚΡΙΣΗ» ΟΙ ΈΛΛΗΝΕΣ
Όλοι περιγράφουν την κρίση των τελευταίων ετών με τα πιο μελανά χρώματα…,υπάρχει παρόλα αυτά κάτι θετικό που θεωρείς ότι έχουμε αποκομίσει από όλο αυτό;
K:Η κρίση των τελευταίων χρόνων δεν είναι μόνο οικονομική και αυτό μπορούμε όλοι να το αντιληφθούμε πλέον…πέρα από τα ξεκάθαρα αρνητικά που εμφανώς βλέπουμε γύρω μας, καθώς δυστυχώς η ζωή πολλών συνανθρώπων μας έχει αλλάξει προς το χειρότερο, και αυτό είναι κάτι που με λυπεί πολύ, υπάρχει και ο αντίποδας! Όλα εκείνα που μάθαμε να επανεκτιμάμε, να αξιοποιούμε διαφορετικά, να ζυγίζουμε διαφορετικά…Η κρίση ήταν η ευκαιρία του Έλληνα να έρθει αντιμέτωπος με το κομμάτι της ιδιοσυγκρασίας του που δεν ήθελε ποτέ να αντιμετωπίσει και ίσως μία ευκαιρία για να αρχίσει να το αλλάζει! Αλλά όχι μόνο συλλογικά και ατομικά θεωρώ ότι η λέξη κρίση είναι ‘’συνώνυμη’’ με τις λέξεις δυσκολία και εμπόδιο που πάντα πιστεύω πρέπει να τις βλέπουμε σαν κίνητρο για να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας, να βρούμε εναλλακτικές, να απαγκιστρωθούμε από τα ‘’δεδομένα’’…Θέλοντας και εγώ όπως όλοι αυτή η συγκυρία να έχει ένα τέλος ,πιστεύω ακράδαντα ότι έχει πολλά θετικά να μας αφήσει σαν παρακαταθήκη για το μέλλον.. κυρίως το να εμπιστευόμαστε τις δυνάμεις μας, να μην φοβόμαστε την αλλαγή και, φυσικά, το να στραφούμε στον διπλανό μας που το είχαμε ξεχάσει λίγο είναι η αλήθεια…
E: Συνήθως μία κρίση δεν περιορίζεται σε οικονομικό μόνο επίπεδο, έχει αντίκτυπο και σε ανθρωπιστικό επίπεδο. Σε επίπεδο οικονομικής φύσεως δεν μπορώ να δω τα πράγματα από τη θετική τους πλευρά ακριβώς γιατί δεν πίστεψα ποτέ στην πολιτική και στους εκπροσώπους της. Από ανθρωπιστικής απόψεως νομίζω ότι η κρίση βοήθησε στο να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Όλοι λίγο πολύ αναθεωρήσαμε συμπεριφορές, αλόγιστα έξοδα.. όλοι λίγο πολύ οδηγηθήκαμε σε μία εσωτερικότητα, ξεκινήσαμε να βοηθάμε περισσότερο τους συνανθρώπους μας - ο καθένας στο μέτρο που μπορεί και από το πόστο που μπορεί- επιστρέψαμε στην εστία μας, ξοδέψαμε περισσότερο χρόνο με την οικογένεια και τους δικούς μας ανθρώπους, μάθαμε να μοιραζόμαστε, να ακούμε, να προσπαθούμε και να ελπίζουμε. Κι όσο υπάρχουν άνθρωποι θα υπάρχει πάντα και η ελπίδα πως όλα θα πάνε καλά και πως τίποτα δεν θα μας νικήσει.
