LIFE
Οι γυναίκες που πηγαίνουν πλέον στο γήπεδο, είναι πολλές και χωρίζονται σε κατηγορίες.
Η «Χρυσή Πένα στα γήπεδα» μας αναλύει:
Για παράδειγμα είναι αυτές που εργάζονται, αυτές που έχουν πάει να παρακολουθήσουν κάποιο φίλο-συγγενή-σύντροφο, αυτές που όντως αγαπούν το άθλημα και διασκεδάζουν παρακολουθώντας ποδόσφαιρο, και τέλος οι αγαπημένες μου.
Αυτές που πάνε για τη selfie και την πασαρέλα μπας και τις φωτογραφήσει κανείς και δουν την -πολύ έντονα βαμμένη- μουρίτσα τους σε καμιά ιστοσελίδα. Βέβαια, αυτές μπορεί να ανήκουν και στην κατηγορία φίλου-συντρόφου-συγγενή. Το ένα δεν αναιρεί το άλλο!
Αν ανήκεις στην τελευταία κατηγορία, μη διαβάσεις παρακάτω, θα πειραχτείς. Όφειλα να ενημερώσω.
Λοιπόν κορίτσια μου. Το γήπεδο για κάποιους ανθρώπους είναι ένας «ιερός» χώρος. Είναι η καψούρα τους, η ομάδα τους, το πάθος τους. Περιμένουν πώς και πώς να έρθει η Κυριακή για να βρεθούν εκεί. Το γήπεδο είναι δεύτερο σπίτι.
Και πάνε λοιπόν εκεί και βλέπουν την κάθε άσχετη, που αν τη ρωτήσεις τι είναι η κίτρινη κάρτα θα σου πει ότι είναι κάτι σαν την Visa, να φοράει ρούχα είτε προκλητικά είτε ρούχα που δεν προβλέπονται για την περίσταση, και να τραβάει selfies και Insta Stories χωρίς να έχει ιδέα τι γίνεται μέσα στο γήπεδο.
Κοπέλα μου, πάνε στο κλαμπάκι, πιες το ποτό σου και βγάλε όσα Insta Stories θες. Αν σε ρωτήσουν δύο παίκτες της ομάδας που υποτίθεται υποστηρίζεις θα αρχίζεις να τραυλίζεις, εκτός κι αν είναι κανένας που έχεις βάλει στο μάτι.
Δεν την νοιάζει αν κάνει κρύο, όχι. Ούτε την νοιάζει αν χιονίζει, θα φορέσει ότι πιο σέξι μπορεί.
Η πασαρέλα πρέπει να γίνει ακόμα και αν γίνει μπλε η μούρη από το κρύο και πάθουν χέρια-πόδια γάγγραινα. Όχι, δεν είμαι υπερβολική, ούτε κακιά (λέμε τώρα). Αλήθειες λέω. Ενοχλητικές αλήθειες.
Έγινε ξαφνικά το Λιτσάκι (τυχαίο το όνομα) από τη Δαμάστα, ΟΦΗ λέει, επειδή πάνε όλες, ντυμένες-βαμμένες-χτενισμένες στο γήπεδο και θαρρεί πώς είναι μόδα.
Δεν πάει έτσι όμως. Εξάλλου γιατί να χάνετε δύο ώρες από τη ζωή σας αφού έτσι και αλλιώς στην ουσία με τα κινητά παίζετε, αφού δεν καταλαβαίνετε τι γίνεται μέσα στο γήπεδο…
Υιοθετώ και ένα κομμάτι από κείμενο που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο:
«Εν τω μεταξύ, τα ματαιόδοξα αυτά κορίτσια, που λατρεύουν τους φακούς ικανοποίησης της φιλαρέσκειας και της κομπορρημοσύνης τους, είναι παντελώς άσχετα με τα αθλήματα που παρακολουθούν, δεν γνωρίζουν π.χ. την έννοια του offside ή μπερδεύουν το pick n roll με τον rock n roll και βαριούνται οικτρά να παρακολουθούν 20 μαντράχαλους να παίζουν με μια μπάλα (δεν είναι τυχαίο, ότι, όταν τους συλλαμβάνει ο φακός κοιτάνε ή το κινητό ή το ρολόι τους και έχουν βαριεστημένα ξυνισμένη μούρη) αλλά μπρος στην προσωπική τους αποκατάσταση επιδεικνύουν «Ιώβειο» υπομονή, απαράμιλλη ανοχή και δαιμόνια καρτερικότητα μέχρι να πετύχουν το σκοπό τους…»
Αυτά προς το παρόν, θα επανέλθω…