Πολεμικό Μουσείο: Είναι λυπηρό πάνω στις στάχτες τις ιστορίας, να «περιγράφεις» ιστορίες γι’ αγρίους!

Τελικά τείνω να πιστέψω πως σε αυτή την πόλη, υπάρχει πραγματικά πάρα πολύ σοβαρό πρόβλημα, κυρίως έλλειψης σοβαρότητας.

Τελευταίο παράδειγμα, η ώρα της καταστροφής του μοναδικού κτηρίου που στέγαζε, ότι είχε απομείνει από το Πολεμικό Μουσείο Χανίων.

Οι πύρινες γλώσσες έκαιγαν την Κυριακή το βράδυ ένα κομμάτι της ιστορίας αυτής της πόλης και οι παντογνώστες της, είχαν ήδη έτοιμα τα σενάρια της επόμενης ημέρας.

Οι δυνάμεις πυρόσβεσης έδιναν μάχη για να μην εξαπλωθεί περαιτέρω η «λαίλαπα» και στη θέση του κατεστραμμένου πρώην μουσείου, οι αρχιτέκτονες - πολεοδόμοι των Χανίων, σχεδόν με απόλυτη σιγουριά «σήκωναν» πολυκαταστήματα, αλυσίδες και κάθε λογής επιχειρηματικά projekt, πάνω στις στάχτες και τα αποκαΐδια…

Ντροπή, και ίσως η συγκεκριμένη λέξη να αποδεικνύεται «φτωχή» για να περιγράψει την κατάσταση και κυρίως το επίπεδο κάποιων…

Από την άλλη και η επίσημη πολιτεία ομολογουμένως πολλούς μας σόκαρε με την ετοιμότητα που φάνηκε να διαχειρίζεται, σε επίπεδο «σχεδιασμού» την επόμενη ημέρα, των Ιταλικών Στατώνων της πόλης μας.

Δημαρχείο πάση θυσία, «φώναξε» δυνατά και καθαρά ο Δήμαρχος Τάσος Βάμβουκας, ευρισκόμενος έξω από το φλεγόμενο κτίριο, προκαλώντας δέος, όχι για την ιδέα, η οποία δεν είναι κακή, αλλά για το timing της εξαγγελίας της.

Θα μου πεις, στη… βράση κολλάει το σίδερο αλλά και το τάκτ, θα προσθέσω εγώ, είναι καλό να υπάρχει στο δημόσιο βίο - λόγο, πολλώ δε μάλλον, όταν αφορά - προέρχεται από θεσμικούς φορείς.

Στο δια ταύτα επειδή η συζήτηση άνοιξε, η Δημόσια διαβούλευση είναι καλή, όπως και η ανάγκη ν’ ακούγονται πάντα όλες οι φωνές. Επειδή όμως η σύγχρονη ιστορία αυτής της πόλης μας έχει επιβεβαιώσει αρκετές φορές τη λαϊκή ρήση «όποιος δεν θέλει να ζυμώσει, έξι μήνες κοσκινίζει«, ίσως το timing της πρότασης Βάμβουκα, εν τέλει ν’ αποδειχθεί και καλό, σίγουρα όχι όμως και κομψό.

Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω, το οικονομοτεχνικό σκέλος της πρότασης αυτής, ούτε κατά πόσο είναι εφικτό, ακόμη κι αν το ΥΠ.ΕΘ.Α. αποφασίσει να παραχωρήσει τελικά τον κατεστραμμένο πλέον αυτό χώρο - τα δεδομένα άλλαξαν δραματικά τις τελευταίες ώρες - αν μπορεί εύκολα ή δύσκολα να εξευρεθεί χρηματοδοτικό εργαλείο για να περάσει το όλο εγχείρημα στη φάση υλοποίησης του.

Το σίγουρο στην παρούσα φάση - συγκυρία είναι ένα και μοναδικό: το μέλλον αυτού του κτιρίου που βίαια, αναγκάζει την πολιτεία να λάβει τελεσίδικες αποφάσεις, υπό την πίεση πλέον και όχι την πολυτέλεια του χρόνου.

Το ετοιμόρροπο κουφάρι των Ιταλικών Στρατώνων, απειλεί τα κεφάλια μας και τη δημόσια ασφάλεια. Ας φανεί επιτέλους μια φορά έτοιμη η πολιτεία, να διαχειριστεί με αποτελεσματικό τρόπο, μια αιφνίδια κρίση.

Υ.γ

Τεράστιο μερίδιο ευθύνης για την τύχη και την εξέλιξη που θα έχει το όλο θέμα, πέφτει στις πλάτες των τοπικών ΜΜΕ. Ας είναι αυτή τη φορά η συμβολή όλων μας, αποτελεσματική και προς τη σωστή κατεύθυνση, χωρίς κορόνες και αφορισμούς.

Το κτήριο επαναλαμβάνω, έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, είναι μια «βόμβα», στο κέντρο της πόλης και η όποια λύση δρομολογηθεί, δεν μπορεί να… περιμένει!

Φιλικά και πάντα Καλοπροαίρετα