LIFE
Είναι ευθύς και παρά το γεγονός ότι η φύση του επαγγέλματός του, Ιατροδικαστής, είναι απόμακρη, ο Σταμάτης Μπελιβάνης είναι μια εντελώς διαφορετικής περίπτωση. Χαρακτήρας έντονος και άνθρωπος που δε «μασάει» τα λόγια του, ο Ιατροδικαστής Κρήτης του Γενικού Νοσοκομείου Χανίων, μιλάει στo «eparxies.gr» ανοικτά για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στο χώρο της δημόσιας υγείας, χωρίς στρογγυλέματα και ωραιοποιήσεις. «Ο γιατρός που δεν αμείβεται θα ζητήσει φακελάκι», λέει με αφοπλιστική ειλικρίνεια ο κ. Μπελιβάνης μεταξύ πολλών ακόμη άλλων ζητημάτων, που σχολιάζει με το δικό του άκρως ιδιαίτερο τρόπο.
Διανύουμε μια περίοδο που η «εικόνα» της δημόσιας υγείας επιδέχεται δυο ακραίες ερμηνείες: η μεν ηγεσία του αρμόδιου Υπουργείου δηλώνει πως «όλα βαίνουν καλώς», οι δε εργαζόμενοι των νοσηλευτικών ιδρυμάτων, κραυγάζουν ότι «η δημόσια υγεία βρίσκεται στην εντατική». Ποια είναι η αλήθεια…;
Ευθύτατα: Η Δημόσια υγεία ευρίσκεται στην Εντατική. Όλα ξεκινούν από τι είδους υγεία θέλει να παρέχει το κράτος. Αν επιθυμείς δημόσια δωρεάν, αυτό συνεπάγεται πολλά κονδύλια τα οποία κάθε χρόνο θα αυξάνονται. Δεν μπαίνω στην διαδικασία και στο σκεπτικό των εκάστοτε νέων κυβερνήσεων που χρησιμοποιούν ως ασπίδα το: οι προηγούμενοι κατάκλεψαν και γι’ αυτό δεν υπάρχουν χρήματα να διαθέσουμε. Την δεδομένη χρονική στιγμή, είμαστε μάρτυρες μιας εξοντωτικής φοροάλωσης, ως επιβάλλεται από τους δανειστές μας, αλλά η κατάσταση καθημερινά χειροτερεύει, καθότι τα έσοδα δεν διοχετεύονται εκεί που πρέπει. Όσο και αν το αρμόδιο υπουργείο επιθυμεί να ωραιοποιήσει τα δρώμενα, στην πράξη δεν δικαιώνεται. Είναι πολύ απλό ότι κονδύλια δεν υπάρχουν, υφίσταται μείωση των ήδη υπαρχόντων δαπανών και έτσι θα συνεχίζεται. Αυτό με την σειρά του συνεπάγεται μειωμένους μισθούς στο Ιατρικό, παραϊατρικό και λοιπό προσωπικό, λιγότερες ή καθόλου αγορές φαρμάκων και αναλώσιμων, πλημμελή Ιατρική φροντίδα. Κουράστηκα με την «καραμέλα» ότι οι Έλληνες δουλεύουν με το φιλότιμο, καθαριότητα κτλ. Ουσιαστικά άπαντα μεταβιβάζονται στις πλάτες των ασθενών, δυναμώνει το μαύρο χρήμα, ο γιατρός που δεν αμείβεται θα ζητήσει »φακελάκι» και η υγεία παραπαίει. Σταδιακά τερατοποιείται και από Ευρωπαϊκή μετατρέπεται σε τριτοκοσμική.
Στον δικό σας τομέα ούτως ή άλλως η κατάσταση είναι αρκετά πολύπλοκη εδώ και αρκετά χρόνια. Ιατροδικαστικά η Κρήτη, είναι «μοιρασμένη» στα «δυο» και οι λειτουργοί της, βρίσκεστε διαρκώς μέσα σ ‘ ένα αυτοκίνητο για την εξυπηρέτηση των περιστατικών σας…
Αρχικά να διευκρινίσω ότι η Ιατροδικαστική Υπηρεσία Κρήτης ανήκει στο Υπουργείο Δικαιοσύνης. Κατά συνέπεια πολλά από τα προαναφερθέντα δεν επηρεάζουν ως κρατικό λειτουργό την καθημερινότητά μου στην εργασία μου. Σαφώς και στο Υπουργείο Δικαιοσύνης υφίστανται θέματα μείωσης δαπανών: μισθοδοσία (μείωση της τάξεως του 40% όσον αφορά το άτομό μου), αναλώσιμα υπηρεσιών, έξοδα μετακίνησης. Ειδικότερα στην Κρήτη, που όπως λένε οι λοιποί συνάδελφοι Ιατροδικαστές: εσείς εκεί κάτω έχετε δικά σας δεδομένα, έντονα είναι το θέμα των μετακινήσεων (ιδιωτικά οχήματα και κάλυψη καυσίμου και φθορών), του ωραρίου - στην λοιπή Ελλάδα οι Ιατροδικαστές εργάζονται ως ο Νόμος ορίζει καθημερινά 07:30 έως 15:00 και τα Σαββατοκύριακα καθόλου- διότι είμαστε μια τεράστια » μικρή» κοινωνία γνωστών, που δεν χαλάει κανείς κανενός χατίρι αλλά και δυστυχώς της έλλειψης σεβασμού και κατανόησης του λειτουργήματος του Ιατροδικαστή, τόσο από τους συγγενείς των εκλιπόντων αλλά και από λοιπούς κρατικούς λειτουργούς και εργαζόμενους.
ΟΥΔΕΙΣ ΑΝΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΟΣ…
Το νοσοκομείο Χανίων, το οποίο ομολογουμένως τα τελευταία χρόνια πέραν των πολλών προβλημάτων, είχε και την ευτυχή συγκυρία να διαθέτει ορισμένες πολύ σημαντικές ιατρικές «μονάδες» ως προς το έμψυχο δυναμικό του. Γιώργος Αρχοντάκης (ο γνωστός νευροχειρουργός και επί πολλά έτη Διευθυντής της Ιατρικής Υπηρεσίας του Γ.Ν.Χ) , Ιωάννης Βαρθαλίτης αλλά και αρκετοί άλλοι αξιόλογοι επιστήμονες, βρίσκονται πλέον μακριά από το νοσοκομείο Χανίων. Πόσο δύσκολη είναι πλέον υπό αυτές τις συνθήκες η λειτουργία του νοσηλευτικού μας ιδρύματος;
Τα ονόματα των Ιατρών στην ερώτηση σίγουρα αποτελούν τη ναυαρχίδα του Νοσοκομείου. Θα μου επιτραπεί να συμπληρώσω τους: Γιώργο Γεωργιακάκη και Μαρία Τζανακάκη που σύντομα συνταξιοδοτούνται. Όμως, εντελώς ωμά, ουδείς αναντικατάστατος. Οι προαναφερόμενοι εκτός από όνομα, άφησαν και γενικότερη και ουσιαστικότερη παρακαταθήκη, εκπαιδεύοντας νέα γενιά συναδέλφων. Αυτό είναι το σημαντικότερο. Να μεταβιβάσεις τις γνώσεις και το ήθος σου.
«Την υγεία την θυμόμαστε και βγάζουμε παράπονα μόνο κατά την διάρκεια θητείας της κυβέρνησης. Στα προεκλογικά μπαλκόνια αναζητούμε μόνο την μείωση φόρων και των αύξηση των μισθών»
Τα τελευταία χρόνια είτε πριν είτε και κυρίως κατά τη διάρκεια των μνημονίων, έχουν «περάσει» από το Υπουργείο Υγείας, αρκετοί υπουργοί. Υπήρξε περίοδος που να αισθανθήκατε ως λειτουργός της δημόσιας υγείας πως κάτι κινούνταν προς τη θετική κατεύθυνση;
Σας παραπέμπω στην απάντηση του πρώτου ερωτήματος. Και εννοώ ότι ή δημόσια δωρεάν υγεία δεν έχει τέρμα, παρά μόνο αρχή. Σαφώς ποτέ δεν το ένοιωσα αυτό. Ούτε πιστεύω ότι θα το νοιώσω. Θα αναζητώ μια ζωή το καλύτερο για εμένα και την οικογένειά μου, τους φίλους μου, τους άγνωστους ασθενείς. Το παράδοξο ξέρετε με εμάς τους Έλληνες είναι ότι την υγεία την θυμόμαστε και βγάζουμε παράπονα μόνο κατά την διάρκεια θητείας της κυβέρνησης. Στα προεκλογικά μπαλκόνια αναζητούμε μόνο την μείωση φόρων και των αύξηση των μισθών. Αρέσκομαι να λέω στις παρέες μου ότι οι Έλληνες είμαστε ένα Έθνος εξωγήινων σε έναν πλανήτη γήινων, θέλοντας να δώσω στίγμα στον γενικότερο τρόπο σκέψης μας και στην νοοτροπία μας.
«Ο πραγματικός Ιατροδικαστής είναι ένας μικρός Θεός που πρέπει να μάθει την γλώσσα των νεκρών και να γίνει ή φωνή τους στον κόσμο μας»
ΠΑΛΙ ΙΑΤΡΟΔΙΚΑΣΤΗΣ ΘΑ ΓΙΝΟΜΟΥΝ
Ποιο ήταν το πιο ενδιαφέρον κομμάτι της ιατροδικαστικής επιστήμης όταν αποφασίσατε ν’ ασχοληθείτε μαζί της και πιο σήμερα, αρκετά χρόνια μετά από εκείνη την εποχή που ο Σταμάτης Μπελιβάνης «φλέρταρε» μαζί της;
Όσο και αν διαβαστεί χυδαίο, ακολούθησα την Ιατροδικαστική λόγω έλλειψης αναμονής ειδικότητας και άμεσης επαγγελματικής αποκατάστασης. Το αρχικό μου όνειρο, που εξαιτίας του ακολούθησα και την Ιατρική, ήταν να γίνω Μαιευτήρας-Γυναικολόγος. Βέβαια υπήρχαν και άλλες ειδικότητες όμως λίγο το άγνωστο και μυστήριο του θανάτου, λίγο το εγκληματολογικό που έκρυβα μέσα μου, με ώθησαν προς την σωστή κατεύθυνση. Και λέω σωστή διότι σήμερα, δεκαεπτά χρόνια από εκείνη την απόφαση, αν κατάφερνα να γυρίσω τον χρόνο πίσω, πάλι Ιατροδικαστική θα επέλεγα. Αυτό που συνειδητοποίησα μέσα στα έτη είναι ότι ο πραγματικός Ιατροδικαστής είναι ένας μικρός Θεός που πρέπει να μάθει την γλώσσα των νεκρών και να γίνει ή φωνή τους στον κόσμο μας.
«Παγκοσμίως ότι αφορά στην υγεία και την δικαιοσύνη, φλερτάρει και με παρακλάδια αμφιβόλου νομιμότητας. Ένα παραπάνω ό Ιατροδικαστής που ως λέξη συνδυάζει και τα δύο. Θέλετε η απουσία μαρτύρων κατά την Ιατροδικαστική εξέταση, η υπογραφή που τις περισσότερες φορές στο συμπέρασμα που μπαίνει, εκδικάζει και την απόφαση της Δικαιοσύνης και τέλος η φύση των περιστατικών που συνεπάγεται χρηματικές αποζημιώσεις ή κάθειρξη για τον ένοχο, οδηγούν το ανθρώπινο μυαλό στην διαφθορά»
Υπάρχουν «σκοτεινές» πτυχές στο επάγγελμά σας…; Δεν είναι λίγοι εκείνοι που έχουν την άποψη πως πρόκειται για έναν χώρο, με πολύ έντονο παρασκήνιο και «παρακλάδια» αμφιβόλου νομιμότητας…
Παγκοσμίως ότι αφορά στην υγεία και την δικαιοσύνη, φλερτάρει και με παρακλάδια αμφιβόλου νομιμότητας. Ένα παραπάνω ό Ιατροδικαστής που ως λέξη συνδυάζει και τα δύο. Θέλετε η απουσία μαρτύρων κατά την Ιατροδικαστική εξέταση, η υπογραφή που τις περισσότερες φορές στο συμπέρασμα που μπαίνει, εκδικάζει και την απόφαση της Δικαιοσύνης και τέλος η φύση των περιστατικών που συνεπάγεται χρηματικές αποζημιώσεις ή κάθειρξη για τον ένοχο, οδηγούν το ανθρώπινο μυαλό στην διαφθορά… Επειδή όπως καλά γνωρίζεται δεν είμαι άτομο που ωραιοποιώ, θα κλείσω την απάντησή μου: καλός Ιατροδικαστής είναι ο τίμιος Ιατροδικαστής, όλοι μας κρινόμαστε από τα έργα και τις πράξεις μας και κανένα ψέμα δεν ζει για πάντα. Ειδικότερα δε στην μικρή κοινωνία των Χανίων.
Ποια και γιατί ήταν η πιο δύσκολη υπόθεση που χειριστήκατε όλα αυτά τα χρόνια;
Η υπόθεση με βρεφικό θάνατο που δηλώθηκε αρχικά ως αιφνίδιος από τους γονείς και τελικά η Ιατροδικαστική εξέταση αποκάλυψη ανθρωποκτονία. Και δύσκολη παρέμεινε και κατά την διάρκεια της εκδίκασης, με εμένα ως βασικό μάρτυρα κατηγορίας.
Είσαστε ο άνθρωπος που η «φύση» του επαγγέλματός σας, δεν σας κάνει πολύ… οικείο για παρέα. Πως καταφέρατε αυτό το αρνητικό χαρακτηριστικό όχι απλά να το διαχειριστείτε αλλά ουσιαστικά να σας αφήσει ανεπηρέαστο;
Ο άνθρωπος κάνει την δουλειά όχι η δουλειά τον άνθρωπο. Πιστεύω ότι τιμάω την Ιατροδικαστική και δεν την ασκώ για να γίνω αρεστός ή κάτι που δεν είμαι. Η Επιστήμη αυτή δεν με έχει αφήσει ανεπηρέαστο. Αντιθέτως με έχει κάνει πολύ πιο ευαίσθητο, φιλεύσπλαχνο, εξυπηρετικό, καλύτερο άνθρωπο νομίζω. Άλλωστε ο καλύτερος τρόπος να γευτείς κάτι αποκρουστικό είναι να περάσεις το μήνυμα ότι είναι εύγεστο και καλό για την υγεία σου, εννοώντας ότι αν απομυθοποιήσεις τον θάνατο στους συνομιλητές σου τότε γίνεσαι και εσύ οικείος για παρέες όπως όλοι οι υπόλοιποι.
Δίπλα στη λέξη «ιατροδικαστής» τι θα συμπληρώνατε;
Δύναμη που φέρνει μοναξιά και που με την σειρά της σε κάνει αδύναμο!
«Κυβερνητικά είμαι πλήρως απογοητευμένος ενώ αντιπολιτευτικά αναμένω ένα εν τω βάθει lifting με νέα, μη φθαρμένα από την καθημερινότητα, έτοιμα για δουλειά πρόσωπα»
Ο Σ. ΜΠΕΛΙΒΑΝΗΣ ΚΑΙ Η… ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Πως θα χαρακτηρίζατε το πολιτικό προσωπικό των Χανίων είτε σε ότι αφορά την κεντρική πολιτική σκηνή είτε την τοπική αυτοδιοίκηση; Γενικά πόσο ικανοποιημένος ή όχι είσαστε από την εικόνα του νομού, στο πέρασμα της τελευταίας δεκαετίας;
Επειδή δεν έχω κρύψει τις πολιτικές μου πεποιθήσεις, το θεωρώ ανόητο και «κακομοιρίστικο», αντιλαμβάνεστε ότι κυβερνητικά είμαι πλήρως απογοητευμένος ενώ αντιπολιτευτικά αναμένω ένα εν τω βάθει lifting με νέα, μη φθαρμένα από την καθημερινότητα, έτοιμα για δουλειά πρόσωπα. Στο επίπεδο του Δήμου Σφακίων όπου είμαι εκλεγμένος Δημοτικός σύμβουλος αλλά και στο επίπεδο Περιφέρειας όπου η σύζυγός μου είναι εκλεγμένη Περιφερειακή σύμβουλος, αντιλαμβάνεστε ότι αν είχαμε (Οικογενειακή υπόθεση) οιοδήποτε αρνητικό για τους επικεφαλής, δεν θα ήμασταν δίπλα τους. Δυστυχώς ο Νομός Χανίων ήταν και παραμένει παραμελημένος. Λιγότερα κονδύλια συνεπάγεται λιγότερα έργα. Το αγκάθι για εμένα παραμένει η Εθνική οδός και η ποιότητα των λοιπών δρόμων(Οδόστρωμα, φωτισμός κ.λ.π.) με ότι αυτό συνεπάγεται. Ο νοών νοείτω…..
