Θοδωρής Κοντεκάκης: Είμαι περήφανος που γεννήθηκα σε έναν τόπο που βγάζει μάνες «θεριά» και άντρες αντάρτες!

Έφυγε πριν από λίγα χρόνια από τα Χανιά, αναζητώντας με την οικογένεια του κάτι καλύτερο στον μακρινό Καναδά. Ο Θοδωρής Κοντεκάκης πάντα αγαπούσε τον αθλητισμό, όμως εκεί που ζει πλέον, αποφάσισε να ασχοληθεί με κάτι… πάρα πολύ άγριο! Ο χώρος των πολεμικών τεχνών κέρδισε το ενδιαφέρον και πολύ σύντομα κατέκτησε τα ρινγκ δημιουργώντας μέρα με την ημέρα το «θρύλο» του «Greak Beast», μόλις στα 19 του χρόνια. Πάμε να τον γνωρίσουμε καλύτερα…

Τι ήταν αυτό που σε ώθησε να ασχοληθείς με τις πολεμικές τέχνες;

Ανέκαθεν μου άρεσε ο αθλητισμός και απ’ όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, ποτέ δεν ήθελα να είμαι δεύτερος! Πριν έρθω στον Καναδά είχα πολλές διακρίσεις σε στίβο, μπάσκετ αλλά και σε αλλά αθλήματα. Αργότερα όταν ήρθα στο εξωτερικό και με τη λίγη εμπειρία που είχα από την Ελλάδα είπα να ξεκινήσω με κάτι πιο extreme, κάτι με πιο έντονη αδρεναλίνη. Έτσι λοιπόν ξεκίνησα αυτό που λέμε εμείς εδώ ( Blood Sport )

Γιατί «ξύλο» και όχι κάποιο άλλο άθλημα;

Με εξιτάρει το γεγονός ότι μόνο το 3% των αθλητών της κάθε σχολής μπορεί και θέλει να δουλέψει αγωνιστικά. Σχεδόν όλοι αυτοί, άρα δεν μιλάμε και για πολλούς, έχουν τον ίδιο στόχο που έχω και εγώ.

«Το λιγότερο που μπορούμε να πάθουμε είναι ένα μαυρισμένο μάτι η κάποιο κόψιμο στο σώμα, το χειρότερο δεν θέλω να το πω…»

Πόσο επικίνδυνο είναι να βρίσκεται κάποιος πάνω σ ένα ρινγκ και ποιο είναι το συναίσθημα που νιώθεις όταν πατάς εκεί πάνω;

Τα συναισθήματα είναι διαφορετικά κάθε φορά. Άλλες στιγμές μπαίνω μέσα με αισιοδοξία, άλλες πάλι, οι προπονήσεις μου μπορεί να είναι εξαιρετικές αλλά κάτι γίνεται και πάει στραβά, ακόμη και στην προσωπική μου ζωή και με επηρεάζει πολύ στον αγώνα, όπως συνέβη και στον τελευταίο μου αγώνα. Στη ζωή μου όμως έχω μάθει να μην τα παρατάω κι έτσι δεν άφησα ξεκρέμαστη την διοργάνωση, επειδή κάτι συνέβαινε σ’ εμένα. Τα πάντα άλλωστε είναι εμπειρίες για να γινόμαστε καλύτεροι. Όσο για το πόσο επικίνδυνο είναι, το λιγότερο που μπορούμε να πάθουμε είναι ένα μαυρισμένο μάτι η κάποιο κόψιμο στο σώμα, το χειρότερο δεν θέλω να το πω…

Έχω σκεφθεί να κάνω το «άλμα» στον επαγγελματικό αθλητισμό…

Είσαι σε πολύ μικρή ηλικία και ήδη έχει στραφεί το ενδιαφέρον πάνω σου καθώς θεωρείσαι ένα από τα μεγάλα ταλέντα του χώρου. Θα επιχειρήσεις το «άλμα» από το ερασιτεχνικό στο επαγγελματικό επίπεδο;

Έχω σκεφτεί πολλές φορές να κάνω αυτό το άλμα. Ένας αθλητής σε αυτό το επίπεδο φέρνει κόσμο στις διοργανώσεις και φυσικά αγαπάει αυτό που κάνει, με όλη του δύναμη ψυχική και σωματική. Τώρα αυτό που θα σας πω θα φανεί παράξενο… Προπονούμαι ολομόναχος εδώ και δυο χρόνια με ελάχιστη βοήθεια! Κάνω 2-3 φορές προπόνηση την μέρα μόνος, προσπαθώ να εξελίσσω αυτά που έχω πάρει, από τους προπονητές που έχω συνεργαστεί κατά καιρούς και από τα αθλητικά ταξίδια που έχω κάνει. Οι προπονητές, στο ερασιτεχνικό, κοιτάνε πρώτα το πως θα βγει η δουλειά με τους υπόλοιπους αθλητές και μετά το πως και αν θα βγάλουν πρωταθλητές! Δεν λέω…, η τάξη (το τμήμα σου) είναι απολύτως θεμιτό να θες ως προπονητής να πάει καλά, αλλά πρέπει να δουλέψεις και με τον αθλητή σου που ματώνει κάθε μέρα για να φτάσει ψηλά το γυμναστήριο σου , χωρίς κανένα απολύτως κέρδος. Ο… καπετάνιος πρέπει να έχει και καλό πλήρωμα για να φτάσει εκεί που θέλε…, Σκέφτομαι να κάνω άλλο ένα τουρνουά μαζί με άλλον έναν αγώνα kick box ή πυγμαχίας και το καλοκαίρι να πάω στην Ταϊλάνδη. Έχω ήδη βρει γυμναστήριο για ένα δυνατό camp και τα έχω συζητήσει όλα με τον sensai εκεί για να κάνω 1-2 επαγγελματικούς αγώνες muaythai. Για το όταν επιστρέψω πραγματικά δεν ξέρω, σκέφτομαι μέχρι και να μετακομίσω σε άλλη περιοχή ώστε να βρω κάτι καλύτερο, που θα με βοηθήσει για να εξελιχθώ αθλητικά και αγωνιστικά.

«Η σωματική με την ψυχική αγωγή διαφέρουν πάρα πολύ, αλλά ένας top αθλητής πρέπει να τάχει και τα δυο»

Τι αλλάζει στην καθημερινότητα ενός αθλητή ο οποίος αποφασίζει τελικά να ακολουθήσει τον επαγγελματικό χώρο του αθλητισμού;

Οι καθημερινότητα θα μείνει ίδια. Παίζω semi-pro αγώνες δηλαδή χωρίς προστατευτικά σαν να παίζω επαγγελματικά, απλά όταν πάω στην επαγγελματική κατηγορία, θα πληρώνομαι. Φυσικά, κάπου εκεί αλλάζουν τα πάντα… Παίζουν πολύ μεγαλύτερο ρόλο τα… νούμερα και τα συμφέροντα. Οι αθλητές όμως που γουστάρουν πραγματικά αυτό που κάνουν, που πορώνονται, τους ενδιαφέρει πιο πολύ να παίξουν σε Top leagues παρά να βγάλουν τεράστιο κέρδος. Για να παίξεις βέβαια σε αυτά τα σαλόνια θα πρέπει να έχεις μεγάλο μπάτζετ αλλά και να είσαι για αρκετά χρόνια ένας καλός και τυχερός επαγγελματίας αθλητής μ’ ένα καλό fight record.

Ο μεγαλύτερος μου φόβος είναι ο εαυτός μου!

Ποιοι είναι οι μεγαλύτεροι σου φόβοι και πως τους αντιμετωπίζεις - καταπολεμάς;

Ο μεγαλύτερος μου φόβος είναι ο εαυτός μού! Η σωματική με την ψυχική αγωγή διαφέρουν πάρα πολύ, αλλά ένας top αθλητής πρέπει να τάχει και τα δυο.

Που σου δημιουργεί προβλήματα και που σου ανοίγει πόρτες η ενασχόληση σου με τις πολεμικές τέχνες;

Οι πολεμικές τέχνες που δημιουργούν κατά καιρούς κάποια προβλήματα στην δουλειά. Ορισμένες φορές μετά από σκληρές προπονήσεις ή από κάποιον τραυματισμό, δεν μπορώ να δίνω το 100% στην οικογενειακή μας επιχείρηση (το Olga’s hair stories) αλλά πλέον το έχω συνηθίσει. Σε ότι αφορά τις «πόρτες» που λέτε, το κυριότερο στην παρούσα φάση είναι να βρίσκεται τ’ όνομα μου μέσα – έστω- και στις μικρές leagues του kickboxin! Αυτό με κάνει περήφανο σαν άνθρωπο και μπορεί να μου ανοίξει πόρτες και στο προπονητικό κομμάτι που όπως έχετε καταλάβει υπάρχει πρόβλημα. Για να γίνει κάποιος kickboxer πρέπει να συνδυάζει και αλλά αθλήματα. Σκέφτομαι σοβαρά αργότερα, να πάρω άλλο ένα δίπλωμα σε weight trainer ώστε να έχω και άλλες εναλλακτικές για το μέλλον..

Την Κρήτη την κουβαλάω σαν το σπίτι μου…

Ποιες είναι οι μνήμες που έχεις από τα Χανιά και πως είναι πλέον η ζωή σου στον Καναδά;

Οι μνήμες μου από τα Χανιά είναι καταπληκτικές. Μιλάω κι έχω επαφές με την οικογένεια μου και με τους περισσότερους φίλους μου, η ζωή μου όμως πλέον είναι στον Καναδά. Είμαι πολύ δεμένος με την οικογένεια μου, όλα έχουν μπει σε μια καλή ροή. Έχω την λατρεμένη μου δουλειά, εργάζομαι ως κομμωτής στην οικογενειακή μας επιχείρηση, έχω το σπίτι και την οικογένεια μου και κάθε μέρα προσπαθώ να γίνομαι καλύτερος.

Την Κρήτης πως την «κουβαλάς» μέσα σου εκεί που ζεις τώρα…

Την Κρήτη την κουβαλάω σαν το σπίτι μου… Κάθε μέρα όλο και κάτι θα βρω να πω σε έναν άνθρωπο εδώ γι΄ αυτό το υπέροχο νησί. Είμαι περήφανος που γεννήθηκα σε έναν τόπο που βγάζει μάνες «θεριά» και άντρες αντάρτες!

Ποια είναι η αντιμετώπιση που έχεις ως Έλληνας στο εξωτερικό;

Στους ξένους αρέσει πολύ η Ελλάδα και η ιστορία της. Στον Καναδά με υποδέχθηκαν με αγάπη και με καλοσύνη και τους ευχαριστώ πολύ για αυτό!